| آن سست عهد سخت کمان اوفتاد باز | گفتم که: عاشقم، به گمان اوفتاد باز | |
| گفتم: ز پرده روی نماید، نمود، لیک | اندر درون پرده‌ی جان اوفتاد باز | |
| چون بوسه خواهمش به زبان، قصد سر کند | سر در بلا ز دست زبان اوفتاد باز | |
| خالی نمی‌شود دلم از درد ساعتی | دل در غمش ببین به چه سان اوفتاد باز؟ | |
| نشگفت سر عشق من ار آشکار شد | کان صورتم ز دیده نهان اوفتاد باز | |
| چشمش بسوخت جان و رخ او ببرد دل | غارت ببین که در دل و جان اوفتاد باز | |
| از شوق زلف و قامت و رویش زبان من | در ناله و نفیر و فغان اوفتاد باز | |
| او می‌رود سوار و سراسیمه در پیش | دل می‌رود پیاده، ازان اوفتاد باز | |
| گویند: کاوحدی، ز غم او چنین بسوز | بیچاره اوحدی، نه چنان اوفتاد باز |