| صنما، بی‌تو مرا کار به جان آمده گیر | دلم از درد فراقت به فغان آمده گیر | |
| دل شوریده ز هجر تو به جان می‌آید | جان سرگشته ز هجرت به دهان آمده گیر | |
| زان زنخدان چو سیب تو بده یک بوسه | وآنگه از باغ تو سیبی به زیان آمده گیر | |
| خلق گویند که: حال تو بر دوست بگوی | حال خود گفته و بر دوست گران آمده گیر | |
| آرزوی تو گر آنست که: من کشته شوم | آن چنان کارزوی تست چنان آمده گیر | |
| گفته‌ای: اوحدی آن به که ز پیشم برود | رفته از پیش تو و باز دوان آمده گیر |