به تیغم گر کشد دستش نگیرم | وگر تیرم زند منت پذیرم | |
کمان ابرویت را گو بزن تیر | که پیش دست و بازویت بمیرم | |
غم گیتی گر از پایم درآرد | بجز ساغر که باشد دستگیرم | |
برآی ای آفتاب صبح امید | که در دست شب هجران اسیرم | |
به فریادم رس ای پیر خرابات | به یک جرعه جوانم کن که پیرم | |
به گیسوی تو خوردم دوش سوگند | که من از پای تو سر بر نگیرم | |
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ | که گر آتش شوم در وی نگیرم |