| آن روز کو که روی غم اندر زوال بود؟ | با او مرا به بوسه جواب و سال بود | |
| با آن رخ چو ماه و جبین چو مشتری | هر ساعتم ز روی وفا اتصال بود | |
| از روز وصل در شب هجر او فتاده‌ام | آه! آن زمان کجا شد و باز این چه حال بود؟ | |
| بر من چه شب گذشت ز هجران یار دوش؟ | نه‌نه، شبش چگونه توان گفت؟سال بود | |
| گفتم که: بی رخش بتوان بود مدتی | خود بی‌رخش بدیدم و بودن محال بود | |
| آن بی‌وفا نگر که: جدا گشت و خود نگفت | روزی دلی ربوده‌ی این زلف و خال بود | |
| ای اوحدی، بریدن ازان زلف همچو جیم | دیدی که بر بلای دل خسته دال بود؟ |