| فرش زمردین به زمین در کشیده‌اند | و آنگه برو، ز گل، علم زر کشیده‌اند | |
| دوشیزگان باغ طبقهای سیم و زر | بر سر نهاده، پیش صنوبر کشیده‌اند | |
| آن سبزهای سایه نشین بین، که پیش گل | دامن ز ماهتاب وز خور در کشیده‌اند | |
| گلها به دستیاری نم شاخ سبزه را | از خاک بر گرفته و در بر کشیده‌اند | |
| بر لوح خاک صورت کرسی لاله را | گویی که عرشیان به قلم بر کشیده‌اند | |
| خط بنفشه گرد رخ شاهدان باغ | هم تازه نقش بسته و هم تر کشیده‌اند | |
| شب را و روز را به ترازوی مهر و ماه | دریاب تا: چگونه برابر کشیده‌اند؟ | |
| مرغان صبح خیز چو عشاق اشک ریز | در پرده‌های تیز فغان در کشیده‌اند | |
| ترکان گل ز راوق شبنم شراب صرف | در جام لاله کرده و اندر کشیده‌اند | |
| بر روی سوسن از خط رنگین نگاه کن | کز سیم و لاجورد و معصفر کشیده‌اند؟ | |
| با سروشان اگر نه خلافیست در ضمیر | این بیدها ز بهر چه خنجر کشیده‌اند؟ | |
| ای باغبان، به سرزنش بید و سرو کوش | تا خود چرا ز خط چمن سر کشیده اند | |
| خرم دل آن کسان که درین دم به یاد دوست | چون اوحدی نشسته و ساغر کشیده‌اند |