| به من از دولت وصل تو مقرر می‌شد | کارم از لعل گهربار تو چون زر می‌شد | |
| دوش گفتم: بتوان دید به خوابت، لیکن | با فراق تو کرا خواب میسر می‌شد؟ | |
| بارها شمع بکشتم که نشینم تاریک | خانه دیگر ز خیال تو منور می‌شد | |
| عقل دل را ز تمنای تو سعیی می‌کرد | عشق می‌آمد و او نیز مسخر می‌شد | |
| گر چه بسیار بگفتیم نیامد در گوش | خوشتر از نام تو، با آنکه مکرر می‌شد | |
| شرح هجران تو گفتم: بنویسم، لیکن | ننوشتم ، که همه عمر در آن سر می‌شد | |
| اوحدی را غزل امروز روانست، که شب | صفت خط تو می‌کرد و سخن تر می‌شد |