| نگر: مگرد گر آن سر و سیم بر بگذشت؟ | که: آب دیده‌ی نظارگان ز سر بگذشت | |
| ز من چو زان رخ همچون قمر نشان پرسید | رسید بر فلکم آه و از قمر بگذشت | |
| تو بخت بین که: نخفتم شبی جزین ساعت | که خفته بودم و دولت ز پیش در بگذشت | |
| کدام پرده بماند درست و پوشیده؟ | بدین طریق که آن ترک پرده در بگذشت | |
| دگر به پند پدر گوش برنکرد کسی | که از مقابل او روی آن پسر بگذشت | |
| مسافری، که به شهر آمد و بدید او را | ندیده‌ایم کز آن آستان در بگذشت | |
| چو دید آن سر زلف دراز در کمرش | سرشک دیده‌ی خونریزم از کمر بگذشت | |
| ز من بپرس گزند جراحت دل ریش | که چند نوبتم این ناوک از جگر بگذشت | |
| چو اوحدی نشدش دل به هیچ نوع درست | هر آن شکسته که این تیرش از سپر بگذشت |