| مگر پیر سجاده حال نداشت؟ | کزین خلق و کثرت ملالی نداشت؟ | |
| ازین دام نام و ازین چاه جاه | به بالا نیامد، که بالی نداشت | |
| به آخر بداند خداوند لاف | که: در سر بغیر از خیالی نداشت | |
| چه گویی که: صوفی نخوردست می؟ | که از بیم مردم مجالی نداشت | |
| خوشا! وقت آزاده‌ی فارغی | که با کس جواب و سالی نداشت | |
| شکم بنده حال دهن بستگان | چه داند؟ چو این روزه سالی نداشت | |
| ز درد جدایی چه نالد کسی؟ | که با نازنینی وصالی نداشت | |
| کمال خود آن کو ز صورت شناخت | بر اهل معنی کمالی نداشت | |
| دلی یافت خط نجات از بلا | که بر چهره زین رنگ خالی نداشت | |
| درین ملک مردی نشد پای بند | که چون اوحدی ملک و مالی نداشت |