| باد سهند بین که : برین مرغزارها | چون می‌کند ز نرگس و لاله نگارها؟ | |
| در باغ رو، که دست بهار از سر درخت | بر فرقت از شکوفه بریزد نثارها | |
| ساقی، میان ببند که هنگام عشرتست | می در پیالها کن و گل در کنارها | |
| نتوان شکایت ستم روزگار کرد | گر من درین حدیث کنم روزگارها | |
| وقتی من اختیار دلی داشتم به دست | عشق آمد و ز دست ببرد اختیار ها | |
| گر بر دل تو هست غباری ز داغ غم | بنشین، که جام می بنشاند غبارها | |
| تا این بهار نامه بود، هیچ مجلسی | بی‌یاد اوحدی نبود در بهارها |