مثنوی دیگر بحر هزج

بگرفت به چنگ چنگ و بنشست بنواخت به شست چنگ را شست

فرخار بزرگ و نیک جاییست کان موضع آن بت نواییست

نه کفشگری که دوختستی نه گندم و جو فرو خستی