| خاکی به لب گور فشاندیم و گذشتیم | ما مرکب ازین رخنه جهاندیم و گذشتیم | |
| چون ابر بهار آنچه ازین بحر گرفتیم | در جیب صدف پاک فشاندیم و گذشتیم | |
| چون سایه‌ی مرغان هوا در سفر خاک | آزار به موری نرساندیم و گذشتیم | |
| گر قسمت ما باده، و گر خون جگر بود | ما نوبت خود را گذراندیم و گذشتیم | |
| کردیم عنانداری دل تا دم آخر | گلگون هوس را ندواندیم و گذشتیم | |
| هر چند که در دیده‌ی ما خار شکستند | خاری به دل کس نخلاندیم و گذشتیم | |
| فریاد که از کوتهی بازوی اقبال | دستی به دو عالم نفشاندیم و گذشتیم | |
| صد تلخ چشیدیم زهر بی مزه صائب | تلخی به حریفان نچشاندیم و گذشتیم |