| ما درین وحشت سرا آتش عنان افتاده‌ایم | عکس خورشیدیم در آب روان افتاده‌ایم | |
| ناامید از جذبه‌ی خورشید تابان نیستیم | گر چه چون پرتو به خاک از آسمان افتاده‌ایم | |
| رفته است از دست ما بیرون عنان اختیار | در رکاب باد چون برگ خزان افتاده‌ایم | |
| نه سرانجام اقامت، نه امید بازگشت | مرغ بی‌بال و پریم از آشیان افتاده‌ایم | |
| بر نمی‌دارد عمارت این زمین شوره‌زار | ما عبث در فکر تعمیر جهان افتاده‌ایم | |
| از کشاکش یک نفس چون موج فارغ نیستیم | گر چه در آغوش بحر بیکران افتاده‌ایم | |
| چهره‌ی آشفته حالان نامه‌ی واکرده‌ای است | گر چه ما در عرض مطلب بی‌زبان افتاده‌ایم | |
| کجروی در کیش ما کفرست صائب همچو تیر | از چه دایم در کشاکش چون کمان افتاده‌ایم؟ |