| چشم مست یار شد مخمور و مدهوشیم ما | باده از جوش نشاط افتاد و در جوشیم ما | |
| ناله‌ی ما حلقه در گوش اجابت می‌کشد | کز سحرخیزان آن صبح بناگوشیم ما | |
| فتنه‌ی صد انجمن، آشوب صد هنگامه‌ایم | گر به ظاهر چون شراب کهنه خاموشیم ما | |
| نامه‌ی پیچیده را چون آب خواندن حق ماست | کز سخن فهمان آن لبهای خاموشیم ما | |
| بی تامل چون عرق بر روی خوبان می‌دویم | چون کمند زلف، گستاخ بر و دوشیم ما | |
| از شراب مارگ خامی است صائب موج زن | گر چه عمری شد درین میخانه در جوشیم ما |