| خجلت ز عشق پاک گهر می‌بریم ما | از آفتاب دامن تر می‌بریم ما | |
| یک طفل شوخ نیست درین کشور خراب | دیوانگی به جای دگر می‌بریم ما | |
| فیضی که خضر یافت ز سرچشمه‌ی حیات | دلهای شب ز دیده‌ی تر می‌بریم ما | |
| حیرت مباد پرده‌ی بینایی کسی! | در وصل، انتظار خبر می‌بریم ما | |
| با مشربی ز ملک سلیمان وسیع‌تر | در چشم تنگ مور بسر می‌بریم ما | |
| هر کس به ما کند ستمی، همچو عاجزان | دیوان خود به آه سحر می‌بریم ما | |
| صائب ز بس تردد خاطر، که نیست باد! | در خانه‌ایم و رنج سفر می‌بریم ما |