اگر به بندگی ارشاد میکنیم ترا | اشارهای است که آزاد میکنیم ترا | |
تو با شکستگی پا قدم به راه گذار | که ما به جاذبه امداد میکنیم ترا | |
درین محیط، چو قصر حباب اگر صد بار | خراب میشوی، آباد میکنیم ترا | |
ز مرگ تلخ به ما بدگمان مشو زنهار | که از طلسم غم آزاد میکنیم ترا | |
فرامشی ز فراموشی تو میخیزد | اگر تو یاد کنی، یاد میکنیم ترا | |
اگر تو برگ علایق ز خود بیفشانی | بهار عالم ایجاد میکنیم ترا | |
مساز رو ترش از گوشمال ما صائب | که ما به تربیت استاد میکنیم ترا |