ما فقیران که روز در تعبیم
|
|
پادشاهان ملک نیمشبیم
|
تاجداران شامل البرکات
|
|
شهریاران کامل النسبیم
|
همه با فیض محض متصلیم
|
|
همه با نور پاک منتسبیم
|
همه دلدادگان پاکدلیم
|
|
همه تردامنان خشکلبیم
|
از فراغت میان ناز و نعیم
|
|
وز ملامت میان تاب و تبیم
|
گاه گلگشت خلد را کوثر
|
|
گه تنور جحیم را لهبیم
|
بر ما دوزخ و بهشت یکی است
|
|
که به هرجا رضای او طلبیم
|
خلق عالم سرند و ما مغزیم
|
|
اهل گیتی تناند و ما عصبیم
|
قول ما حجت است در هر کار
|
|
ز آنکه ما مردمان بلعجبیم
|
فرح و انبساط خلق از ماست
|
|
گرچه خود جمله در غم و کربیم
|
ما زبان فرشتگان دانیم
|
|
زآنکه شاگرد کارگاه ربیم
|