| دریغ و درد کز بیداد گردون | شد از بزم احبا میر ممن | |
| ازین ویرانه منزل رخت بربست | به سوی باغ طوبی میر ممن | |
| گرفتش دل ازین دیر پرآشوب | به جنت کرد ماوا میر ممن | |
| دلش از هر غمی آسود، چون یافت | به گلزار جنان جا میر ممن | |
| غرض از بزم دنیا چون شتابان | روان شد سوی عقبی میر ممن | |
| به تاریخش رقم زد کلک هاتف | که رفت از بزم دنیا میر ممن |