زنگیی با دو ترک و دو هندو | بیضهای با سه زاغ ای آگاه | |
پس از آن چار کوکب تابان | چار تیره شب و دو روشن ماه | |
چون به ترتیب ذکر جمع آیند | هفت هفت ار تو بشمری آنگاه | |
هفتمین را برون کنی میدان | که نماند در آن میانه سیاه |
زنگیی با دو ترک و دو هندو | بیضهای با سه زاغ ای آگاه | |
پس از آن چار کوکب تابان | چار تیره شب و دو روشن ماه | |
چون به ترتیب ذکر جمع آیند | هفت هفت ار تو بشمری آنگاه | |
هفتمین را برون کنی میدان | که نماند در آن میانه سیاه |