| شود آسان ز عشق کاری چند | که بود پیش عقل بس دشوار | |
| یار گو بالغدو و اصال | یار جو بالعشی والابکار | |
| صد رهت لن ترانی ار گویند | بازمی‌دار دیده بر دیدار | |
| تا به جایی رسی که می‌نرسد | پای اوهام و دیده‌ی افکار | |
| بار یابی به محفلی کن جا | جبرئیل امین ندارد بار | |
| این ره، آن زاد راه و آن منزل | مرد راهی اگر، بیا و بیار | |
| ور نه ای مرد راه چون دگران | یار می‌گوی و پشت سر می‌خار | |
| هاتف، ارباب معرفت که گهی | مست خوانندشان و گه هشیار | |
| از می و جام و مطرب و ساقی | از مغ و دیر و شاهد و زنار | |
| قصد ایشان نهفته اسراری است | که به ایما کنند گاه اظهار | |
| پی بری گر به رازشان دانی | که همین است سر آن اسرار | |
| که یکی هست و هیچ نیست جز او | وحده لااله الاهو |