| مراد افاضل ملاذ اماثل | که بر تارک سروران است افسر | |
| جوادی که در کف جودش ز خواری | چو خیری بود زرد رخساره‌ی زر | |
| کریمی که بر درگهش ز اهل حاجت | نبینی تهی دست جز حلقه‌ی در | |
| زهی پیش یاجوج شهوت کشیده | دل پاکت از زهد سد سکندر | |
| از آن در حریم طواف تو پوید | که کسب سعادت کند سعد اکبر | |
| شب و روز گردند آبای علوی | به صد شوق در گرد این چار مادر | |
| که شاید پدید آید اما نیاید | از ایشان نظیر تو فرزند دیگر | |
| به معنای مشکل سرانگشت فکرت | کند آنچه با مه بنان پیمبر | |
| به گفتار ناراست تیغ زبانت | کند آنچه با کفر، شمشیر حیدر | |
| صور جمله‌ی کاینات و تو معنی | عرض جمله حادثات و تو جوهر | |
| جهان با نهیب تو دریا و طوفان | زمین با وقار تو کشتی و لنگر | |
| کلام تو با راح و ریحان مقابل | بیان تو با آب حیوان برابر | |
| فنون هنر فکرتت را مسلم | جهان سخن خامه‌ات را مسخر | |
| ز کلک بنان تو هر لحظه گردد | نگاری ممثل مثالی مصور | |
| که صورتگر چین ندیده‌است هرگز | به آن حسن تمثال و آن لطف پیکر | |
| لالی منظوم نظم تو هر یک | درخشنده نجمی است از زهره ازهر | |
| که در وادی عشق گمگشتگان را | سوی کعبه‌ی کوی یار است رهبر | |
| گلی می‌دمد هر دم از باغ طبعت | به نکهت چو شمامه‌ی مشک و عنبر | |
| بری می‌رسد هر دم از شاخ فکرت | به لذت چو وصل بتان سمنبر | |
| وفا پیشه یارا خداوندگارا | یکی سوی این بنده از لطف بنگر |