| ای که مشتاق وصل دلبندی | صبر کن بر مفارقت چندی | |
| باش آمادهی غم شب هجر | ای که در روز وصل خرسندی | |
| بندگان را تفقدی فرمای | تو که بر خسروان خداوندی | |
| تو بمانی به کام دل، گر مرد | در تمنایت آرزومندی | |
| چشم بد دور از رخت که نزاد | مادر دهر چون تو فرزندی | |
| رخشی بیداد تاختی چندان | که غبار مرا پراکندی | |
| کی شدی هاتف این چنین رسوا | گر شنیدی ز ناصحی پندی |