| شود از باد تا شمشاد گاهی راست گاهی کج | به جلوه سرو قدت باد گاهی راست گاهی کج | |
| ز بهر کندن خارا برای سجده‌ی شیرین | شدی در بیستون فرهاد گاهی راست گاهی کج | |
| عجب نبود کز آهم قامتش در پیچ و تاب افتد | که گردد شاخ گل از باد، گاهی راست گاهی کج | |
| تو دی می‌رفتی و هاتف به دنبال تو چون سایه | به خاک راه می‌افتاد گاهی راست گاهی کج |