| ای باده ز خون من به جامت | این می به قدح بود مدامت | |
| خونم چو می ار کشی حلالت | می بی من اگر خوری حرامت | |
| مرغان حرم در آشیان‌ها | در آرزوی شکنج دامت | |
| بالای بلند خوش خرامان | افتاده‌ی شیوه‌ی خرامت | |
| ماه فلکش ز چشم افتاد | دید آنکه چو مه به طرف بامت | |
| نالم که برد بر تو نامم | آن کس که ز من شنید نامت | |
| هر کس به غلامی تو نازد | هاتف به غلامی غلامت |