| یکی از عاشقان جمالت را | بود نجم اکابر کبری | |
| آن معین شریعت احمد | آن قرین دل و قریب احد | |
| بود بر چرخ انجم اخیار | آفتاب معانی اسرار | |
| آن گره سالکان، که ره بردند | اقتباس کمال ازو کردند | |
| بربود از مقام آزادی | دل او حسن مجد بغدادی | |
| بربودش بتی چنان مقبول | ناگهان از مقام عالی دل | |
| حسن زیباش خیل عشق آورد | صبر و آرام او به غارت برد | |
| گفت: آیا بر من آریدش؟ | هست جان او، بر تن آریدش | |
| در زمان نزد شیخش آوردند | خاطر شیخ گشت رسته ز بند | |
| زو بپرسید: تا چه دارد دوست؟ | و آن چه باشد که دوست عاشق اوست؟ | |
| در دمش چون او بپرسیدند | میل شطرنج باختن دیدند | |
| شیخ شطرنج خواست، وقت گزید | با حریف ظریف می‌بازید | |
| چون که مغلوب کرد خیلش را | همگی جذب کرد میلش را | |
| حب شطرنج از دلش بربود | بازیی چند بس نکوش نمود | |
| فرس دولتش چو بازین شد | بیدق همتش به فرزین شد | |
| شاه نفسش ازان عری برخاست | ماهرخ عرصه‌ای نکوتر خواست | |
| دست‌ها بازداشت زین دستان | پیل او کرد یاد هندستان | |
| چند روزی به خلوتش بنشاند | کاندر آن لوح سر عشق بخواند | |
| چون ز ذوق صفاش بی‌هش کرد | همه در عشق او فرامش کرد | |
| هست عشق آتشی، که شعله‌ی آن | سوزد از دل حجاب هر حدثان |