گر ز شمعت چراغی افروزیم | خرمن خویش را بدان سوزیم | |
در غمت دود از آن به عرش رسد | آتشی کز درون برافروزیم | |
آفتاب جمال بر ما تاب | زانکه ما بیرخت سیه روزیم | |
تا ببینیم روی خوبت را | از دو عالم دو دیده بردوزیم | |
مایهی جان و دل براندازیم | به ز عشقت چه مایه اندوزیم؟ | |
همچون طفلان به مکتب عشقت | ابجد عشق را بیاموزیم | |
در غم عشق اگر رود سر ما | ای عراقی، بیا، که فیروزیم |