| عشق «اویی» او ازو بربود | او نه معدوم ماند و نه موجود | |
| شیخ شبلی به چشم حال بدید | که به غایت رسید کار مرید | |
| از خراباتیش طلب فرمود | نقد آن عشق را عیار افزود | |
| زان مجازش حقیقی بنمود | قفل غم از در دلش بگشود | |
| زان میانش به خلوتی بنشاند | کاندر آن لوح سر عشق بخواند | |
| مرد عاشق چو پیر خلوت شد | از می مهر مست حضرت شد | |
| چون که در راه عشق صادق شد | مقتدای هزار عاشق شد |