| بس لطیفی و نیک زیبایی | حوری و از بهشت می‌آیی | |
| آدمی را چنین نباشد نور | ملکی؟ یا پری؟ بتی؟ یا حور؟ | |
| تا جهان است، مثل تو قمری | در نیامد به دلبری ز دری | |
| چه ملک پیکری! بنام ایزد | کفریدت ز روح تام ایزد | |
| ماه رویی و آفتاب جبین | آدمی‌زاده کسی ندید چنین | |
| لب لعلش، کزو زنم لبیک | کرد اشارت که: «السلام علیک» | |
| گفتمش: صد دلت فدای سلام | «و علیک السلام و الاکرام» | |
| از شراب غرور خوبی مست | موزه بر کند و ساعتی بنشست | |
| سوی اشعار گفته می‌نگرید | این غزل بر ورق نوشته بدید: |