| لاح صباح الوصال در شموس القراب | صاح قماری الطرب دار کوس الشراب | |
| شاهد سرمست من دید مرا در خمار | داد ز لعل خودم در عقیق مذاب | |
| چهره‌ی زیبای او برده ز من صبر و هوش | جام طرب زای او کرده نهادم خراب | |
| من ز جهان بی‌خبر، کرد دل من نظر | دید جهانی دگر برتر ازین نه نقاب | |
| ساحت آن دلگشای روضه‌ی آن جانفزای | ذره‌ی آن آفتاب سایه‌ی آن مهر ناب | |
| دل متحیر درو کینت جهانی عظیم | جان متعجب درو کینت گشاد عجاب | |
| هاتف مشکل گشای گشت مرا رهنمای | گفت بگویم تو را گر نکنی اضطراب | |
| عکس جمال قدیم نور بهای قدیر | کرد جمال آشکار از تتق بی‌حجاب | |
| شعشعه‌ی روی او کرد جهان مستنیر | لخلخه‌ی خوی او کرد جهان مستطاب | |
| نور جبینش به روز مشرق صبح یقین | صبح ضمیرش به شب مطلع صد آفتاب | |
| دیده‌ی ادراک او ناظر احکام لوح | چشم دل پاک او مشرق ام‌الکتاب | |
| خاطر وقاد او کاشف اسرار غیب | پرتو انوار او محرق نور حجاب | |
| از رغبوتش فراغ وز رهبوتش امان | در ملکوتش خیم در جبروتش قباب | |
| در دم او تافته از دم عیسی نشان | در دلش افروخته ز آتش موسی شهاب | |
| ساقی لطف قدم داده به جام کرم | بهر دلش دم بدم از خم خلقت شراب | |
| کرده دو صد بحر نوش تا شده یکدم ز هوش | باز شده در خروش سینه‌ی او کاب آب | |
| اصبح مستبشرا من سبحات‌الجمال | اشرق مستهترا من سطوات‌القراب | |
| لاح من اسراره طلعت صبح‌الیقین | راح بانواره ظلمت لیل ارتیاب | |
| راهبر اصفیا پیشرو اولیا | هم کنف انبیا صاحب حق کامیاب | |
| شیخ شیوخ جهان قطب زمین و زمان | غوث همه انس و جان معتق مالک رقاب |