آن جام طرب فزای ساقی | بنمود مرا لقای ساقی | |
در حال چو جام سجده بر دم | پیش رخ جان فزای ساقی | |
ننهاده هنوز چون پیاله | لب بر لب دلگشای ساقی | |
ترسم که کند خرابیی باز | چشم خوش دلربای ساقی | |
پیوسته چو جام در دل آتش | در سر هوس و هوای ساقی | |
با چشم پر آب چون قنینه | جان میدهم از برای ساقی | |
باشد چو پیاله غرقه در خون | چشمی که شد آشنای ساقی | |
عمری است که میزنم در دل | یعنی که در سرای ساقی | |
باشد که رسد به گوش جانم | از میکده مرحبای ساقی | |
آیینهی سینه زنگ غم خورد | کو صیقل غم زدای ساقی؟ | |
تا بستاند مرا ز من باز | این است خود اقتضای ساقی | |
باشد که شود دل عراقی | چون جام جهان نمای ساقی |