بر من نظری کن، که منت عاشق زارم | دلدار و دلارام به غیر از تو ندارم | |
تا خار غم عشق تو در پای دلم شد | بیروی تو گلهای چمن خار شمارم | |
نی طاقت آن تا ز غمت صبر توان کرد | نی فرصت آن تا نفسی با تو برآرم | |
تا شام درآید، ز غمت، زار بگریم | باشد که به گوش تو رسد نالهی زارم | |
کم کن تو جفا بر دل مسکین عراقی | ورنه، به خدا، دست به فریاد برآرم |