دل گم شد، ازو نشان نیابم | آن گم شده در جهان نیابم | |
زان یوسف گم شده به عالم | پیدا و نهان نشان نیابم | |
تا گوهر شب چراغ گم شد | ره بر در دوستان نیابم | |
تا بلبل خوشنوای گم شد | بوی گل و بوستان نیابم | |
تا آب حیات رفت از جوی | عیش خوش جاودان نیابم | |
سرمایه برفت و سود جویم | زان است که جز زیان نیابم | |
آن یوسف خویش را چه جویم؟ | چون در چه کن فکان نیابم | |
هم بر در دوست باشد آرام | از خود بجز این گمان نیابم | |
بر خاک درش چرا ننالم ؟ | چاره بجز از فغان نیابم | |
چون جانش عزیز دارم، آری | دل، کز غم او امان نیابم | |
تا بر من دلشده بگرید | یک مشفق مهربان نیابم | |
تا یک نفسی مرا بود یار | یک یار درین زمان نیابم | |
یاری ده خویشتن درین حال | جز دیدهی خونفشان نیابم | |
بر خوان جهان چه مینشینم؟ | چون لقمه جز استخوان نیابم | |
بیحاصل ازین دکان بخیزم | نقدی چو درین دکان نیابم | |
خواهم که شوم به بام عالم | چه چاره، چو نردبان نیابم | |
خواهم که کشم ز چه عراقی | افسوس که ریسمان نیابم! |