دل در گره زلف تو بستیم دگربار | در دام سر زلف تو شستیم دگربار | |
از نرگس مخمور تو مخمور بماندیم | وز جام می لعل تو مستیم دگربار | |
از بادهی عشق تو یکی جرعه چشیدیم | صد توبه به یک جرعه شکستیم دگربار | |
ما قبلهی خود روی چو خورشید تو کردیم | هیهات! که خورشید پرستیم دگربار | |
دل در گره زلف تو بستیم و برآنیم | جویای سر زلف چو شستیم دگربار | |
کان جان که نسیم سر زلف تو به ما داد | هم با سر زلف تو فرستیم دگربار | |
از پیشگه وصل چو برخاست عراقی | با تو دمکی خوش بنشستیم دگربار |