گهی درد تو درمان مینماید | گهی وصل تو هجران مینماید | |
دلی کو یافت از وصل تو درمان | همه دشوارش آسان مینماید | |
مرا گه گه به دردی یاد میکن | که دردت مرهم جان مینماید | |
بپرس آخر که: بی تو چونم، ای جان، | که جانم بس پریشان مینماید | |
مرا جور و جفا و رنج و محنت | غمت هردم دگرسان مینماید | |
ز جان سیر آمدم بیروی خوبت | جهان بر من چو زندان مینماید | |
عراقی خود ندارد چشم، ورنه | رخت خورشید تابان مینماید |