دیدهی بختم، دریغا کور شد | دل نمرده، زنده اندر گور شد | |
دست گیر ای دوست این بخت مرا | تا نبیند دشمنم کو کور شد | |
بارگاه دل، که بودی جای تو | بنگر اکنون جای مار و مور شد | |
بیلب شیرینت عمرم تلخ گشت | شوربختی بین که: عیشم شور شد | |
دل قوی بودم به امید تو، لیک | دل ندادی، خسته زان بینور شد | |
شور عشقت تا فتاد اندر جهان | چون دل من عالمی پر شور شد | |
عارت آمد از عراقی، لاجرم | بیتو، مسکین، بینوا و عور شد |