| بیا بیا، که نسیم بهار می‌گذرد | بیا، که گل ز رخت شرمسار می‌گذرد | |
| بیا، که وقت بهار است و موسم شادی | مدار منتظرم، وقت کار می‌گذرد | |
| ز راه لطف به صحرا خرام یک نفسی | که عیش تازه کنم، چون بهار می‌گذرد | |
| نسیم لطف تو از کوی می‌برد هر دم | غمی که بر دل این جان فگار می‌گذرد | |
| ز جام وصل تو ناخورده جرعه‌ای دل من | ز بزم عیش تو در سر خمار می‌گذرد | |
| سحرگهی که به کوی دلم گذر کردی | به دیده گفت دلم: کان شکار می‌گذرد | |
| چو دیده کرد نظر صدهزار عاشق دید | که نعره می‌زد هر یک که: یار می‌گذرد | |
| به گوش جان عراقی رسید آن زاری | از آن ز کوی تو زار و نزار می‌گذرد |