ای کوی تو ز رویت بازار گل فروشان
|
|
ما بلبلان مستیم از بهر گل خروشان
|
بازار حسن داری دکان درو ملاحت
|
|
و آن دو عقیق شیرین دروی شکر فروشان
|
خون جگر نظر کن سوداپزان خود را
|
|
با گوشت پارهی دل در دیگ سینهجوشان
|
خواهی که گرد کویت دیوانه سر نگردم
|
|
چون رو بمن نمودی دیگر ز من مپوشان
|
هر شب ز بار عشقت در گوشههای خلوت
|
|
گردون فغان برآرد از نالهی خموشان
|
با محنتی که دارند از آشنایی تو
|
|
بیگانگان شنودند آواز گفت و گوشان
|
از جام وصلت ای جان هرگز بود که ما را
|
|
مجلس به هم برآید ز افغان باده نوشان
|
چون سیف بر در تو بیکار مزد یابد
|
|
محروم نبود آن کو در کار بود کوشان
|
تا کی کند چو گاوان در ما زبان درازی
|
|
کوته نظر که دارد طبع درازگوشان
|