دل ز غمت زنده شد ای غم تو جان دل
|
|
نام تو آرام جان درد تو درمان دل
|
من به تو اولی که تو آن منی آن من
|
|
دل به تو لایق که تو آن دلی آن دل
|
عشق ستمکار تو رفته به پیکار جان
|
|
شوق جگر خوار تو آمده مهمان دل
|
تر کنم از آب چشم روی چونان خشک را
|
|
چون جگری بیش نیست سوخته بر خوان دل
|
بنده ز پیوند جان حبل تعلق برید
|
|
تا سر زلف تو شد سلسله جنبان دل
|
انده دنیا نداد دامن جانم ز دست
|
|
تا غم تو برنکرد سر ز گریبان دل
|
عشق تو چون چتر خویش بر سر جان باز کرد
|
|
سر به فلک برکشید سنجق سلطان دل
|
روی ز چشمم مپوش تا نتواند فگند
|
|
کفر سر زلف تو رخنه در ایمان دل
|
تا برهاند مرا ز انده من سالهاست
|
|
تا غم تو میکشد تنگی زندان دل
|
از صدف لفظ خویش معنی چون در دهد
|
|
گوهر شعرم که یافت پرورش از کان دل
|