| همچو من وصل تو را هیچ سزاواری هست؟ | یا چو من هجر تو را هیچ گرفتاری هست؟ | |
| دیده‌ی دهر به دور تو ندیده است به خواب | که چو چشمت به جهان فتنه‌ی بیداری هست | |
| ای تماشای رخت داروی بیماری عشق | خبرت نیست که در کوی تو بیماری هست | |
| هر کجا دل شده‌ای بر سر کویت بینم | گویم المنةلله که مرا یاری هست | |
| گر من از عشق تو دیوانه شوم باکی نیست | که چو من شیفته در کوی تو بسیاری هست | |
| هر که روی چو گلت بیند داند به یقین | که ز سودای تو در پای دلم خاری هست | |
| «گر بگویم که مرا با تو سرو کاری نیست» | قاضی شهر گواهی بدهد کاری هست | |
| هر که را کار نه عشق است اگر سلطان است | تو ورا هیچ مپندار که در کاری هست | |
| تا زر شعر من از سکه‌ی تو نام گرفت | هر درمسنگ مرا قیمت دیناری هست | |
| گر بگویم که مرا یار تویی بشنو، لیک | «مشنو ای دوست که بعد از تو مرا یاری هست» | |
| سیف فرغانی نبود بر یارت قدری | گر دل و جان تو را نزد تو مقداری هست |