| سپیده‌دم، نسیمی روح پرور | وزید و کرد گیتی را معنبر | |
| تو پنداری، ز فروردین و خرداد | بباغ و راغ، بد پیغام آور | |
| برخسار و بتن، مشاطه کردار | عروسان چمن را بست زیور | |
| گرفت از پای، بند سرو و شمشاد | سترد از چهره، گرد بید و عرعر | |
| ز گوهر ریزی ابر بهاری | بسیط خاک شد پر لل تر | |
| مبارکباد گویان، در فکندند | درختان را بتارگ، سبز چادر | |
| نماند اندر چمن یک شاخ، کانرا | نپوشاندند رنگین حله در بر | |
| ز بس بشکفت گوناگون شکوفه | هوا گردید مشکین و معطر | |
| بسی شد، بر فراز شاخساران | زمرد، همسر یاقوت احمر | |
| بتن پوشید گل، استبرق سرخ | بسر بنهاد نرگس، افسر زر | |
| بهاری لعبتان، آراسته چهر | بکردار پریرویان کشمر | |
| چمن، با سوسن و ریحان منقش | زمین، چون صحف انگلیون مصور | |
| در اوج آسمان، خورشید رخشان | گهی پیدا و دیگر گه مضمر | |
| فلک، از پست رائیها مبرا | جهان، ز الوده کاریها مطهر |