| ز جنس مردمان مشمار خود را | گرت یزدان زری دادست و زوری | |
| هنر باید چه روباهی چه شیری | خرد باید چه قارونی چه عوری | |
| ز خشم غالب و از حرص با برگ | همین دارند هر ماری و موری | |
| ز اسب و تخت تو رشکم نیاید | نه من همچون توام کری و کوری | |
| چه رشک آید از آن چیزم که گردون | اگر پیش آردت تلخی و شوری | |
| از این داغی بماند یا دریغی | وزان دودی برآید از تنوری | |
| چو بر تختی جمادی بر جمادی | چو بر اسبی ستوری بر ستوری |