| عادت کن از جهان سه خصلت را | ای خواجه وقت مستی و هشیاری | |
| زیرا که رستگار بدان گردی | امید رستگاری اگر داری | |
| با هیچ‌کس نگشت خرد همره | کان هرسه را نکرد خریداری | |
| در هیچ دین و کیش کسی نشیند | هرگز از این سه مرتبه بیزاری | |
| دانی که چیست آن بشنو از من | رادی و راستی و کم‌آزاری |
□
| به خدایی که ذات بی‌چونش | از همه عیبها بریست بری | |
| که مرا باز ماندن از خدمت | در همه کیشها خریست خری |