| ای جهان را دفین به دست تو در | چون معادن هزار سرمایه | |
| دولتت را دوام همخانه | مدتت را زمانه همسایه | |
| گردن و گوش آفرینش را | رسمهای تو گشته پیرایه | |
| جود را پروریده همت تو | راست چونان که طفل را دایه | |
| ملکی در محاسن و اخلاق | زان نداری محاسن و خایه | |
| آفتابی و در مراتب جاه | آفتابت فروترین پایه | |
| چیست کز تابش تو در نورند | همه آفاق و بنده در سایه |