| تو آن سپهر اثر صاحبی که پیک قدر | به نیک و بد ز بساط تو می‌برد نامه | |
| به تازه کردن تاریخ رسمهای تو دهر | کجا بماند که روز نکرد هنگامه | |
| ستارگان ز یمین و یسار آصف و جم | به خدمتی به تو آورده خاتم و خامه | |
| ز قصد حادثه ایمن چو وحش و طیر حرم | به زیر سایه‌ی عدل تو خاصه و عامه | |
| شریف کسوت خاص خلیفه را که قضا | به مشتری ندهد بر سپهر خودکامه | |
| جهان موازنه می‌کرد با کمال تو گفت | که کعبه را چه تجمل فزاید از جامه |