| ای زمین را ز بهر خدمت تو | آسمان بارها ثنا گفته | |
| وی به الماس خاطر وقاد | در اسرار اختران سفته | |
| ز اعتدال بهار خاطر تو | بوستان کمال بشکفته | |
| دامن همت تو گرد فساد | از محیط فلک فرو رفته | |
| من ز بیداری قضا و قدر | روزها همچو بخت خود خفته | |
| تو نپرسی که آخرت چون زد | بر زمین آسمان آشفته |