| خواجه اسفندیار میدانی | که به رنجم ز چرخ رویین تن | |
| من نه سهرابم و ولی با من | رستمی میکند مه بهمن | |
| خرد زال را بپرسیدم | حالتم را چه حیلتست و چه فن | |
| گفت افراسیاب وقت شوی | گر به دست آوری از آن دو سه من | |
| بادهای چون دم سیاووشان | سرخ نه تیره چون چه بیژن | |
| گر فرستی تویی فریدونم | ورنه روزی نعوذبالله من | |
| همچو ضحاک ناگهان پیچم | مارهای هجات بر گردن |