در مطایبه

عقل صد مسهل به طبعم بیش دارد تا چنین در نظم و نثرش کرد نرم
چون بدانستم که بی اسهال او مجلس سردان نخواهد گشت گرم
کافرم گر قطره‌ای زین پس ریم در دهانشان جز به آزرم و به شرم