| خداوندا به فر دولت تو | اگر کبک ضعیفم بازگردم | |
| به دیدار تو هستم آرزومند | درآیم یا هم از در بازگردم |
□
| در آینه چون نگاه کردم | یک موی سفید خود بدیدم | |
| زاندیشه‌ی ضعف و وهم پیری | در آینه نیز ننگریدم | |
| امروز به شانه‌ای از آن موی | دیدم دو سه تار و برطپیدم | |
| شاید که خورم غم جوانی | کز پیری خود چو بررسیدم | |
| زایینه‌ی معاینه بدیدم | وز شانه به صد زبان شنیدم |