| مرگ از آن به که مرا از تو خجل باید بود | نه کتابی و نه حرفی و نه قیلی و نه قال | |
| سخن بنده همینست و بر این نفزاید | که نیفزاید از این بیهده الا که ملال | |
| تا که امید کمالست پس از هر نقصان | بیم نقصانت مباد از فلک ای کل کمال | |
| به چنین جرم و تجنی که مرا افکندند | ای خداوند خدایت مفکن در اقوال |