| ای بزرگی که شد دل و رایت | حارس ملک دوده‌ی سلجوق | |
| متعجب بمانده بر گردون | در کمال علو تو عیوق | |
| بوده در بذل و جود چون حاتم | گشته در عدل و داد چون فاروق | |
| روز و شب در عبادت خالق | سال و ماه در رعایت مخلوق | |
| نزهت‌افزای چون می صافی | مجلس‌آرای چون رخ معشوق | |
| عز دین مر ترا لقب داده | سعد دین خواجه‌ی اجل مرزوق |