| آزرده رفت مانا تاج‌الزمان ز ما | زیرا که وقت رفتن رفتم نگفت نیز | |
| اسراف از او طمع نتوان داشت شرط نیست | لفظش درست و مرد حکیمست و در عزیز |
□
| روزم از روز بهتر است اکنون | از مراعات شمس دین فیروز | |
| جاودان از فلک خطابش این | کی بر اعدا و اولیا پیروز |
□
| چهار چیز همی خواهم از خدای ترا | بگویم ار تو بگویی که آن چهار چه چیز | |
| به پات اندر خار و به دستت اندر مار | به ریشت اندر هار و به سبلت اندر تیز |